Fabulous Expat-Leven!!

Lieve familie en vrienden in नीदरलैंड्स (Nederland ter vertaling)

We zijn nu alweer twee maanden terug in Mumbai na een super reis gemaakt te hebben. Reizen is leuk en spannend, maar in Mumbai wonen en werken, kan bijna net zo intrigerend, soms zelfs nog wel uitdagender zijn.

De monsoon loopt ten einde godzijdank.. Dit betekent minder regen, blauwe lucht, zon, hitte en ik lig gelijk ieder weekend aan het zwembad woehoe!! Kan dus eindelijk aan mijn kleurtje werken yeahh.. Dit weer geeft mij ook veel meer energie, je staat zo veel makkelijker om half 7 op als de zon je tegemoet lacht in plaats van dat je weer door een tsunami naar kantoor moet. Momenteel ga ik ook iedere dag met de trein naar kantoor, puur vanwege de snelheid. Taxi’s zijn vaak wel relaxter, maar je kunt het verkeer helaas niet voorspellen.

Wat ik ook echt merk is dat ik me hier helemaal thuis voel, zeker toen ik terug kwam van mijn reis uit het noorden.. Ik deed mijn voordeur open en de maid was thuis aan het schoonmaken. Ze gaf me een koffie en zei “welcome maam”.. Heb mijn backpack gedropt en haar een enorme knuffel gegeven, zo blij was ik om weer “thuis” te zijn haha.. Totaal niet de Indiase manier van doen, ze stond ook helemaal perplex. Ik zal hier wel altijd een gori blijven die maar drie woorden Hindi spreekt, maar het is met name de relaxte manier waarop ik me nu door deze stad kan bewegen, waardoor ik me helemaal op mijn gemak voel. Ik kan me enigszins verstaanbaar maken, ik weet waar ik voor wat heen moet, mensen (lees bijvoorbeeld verkopers in winkels en op de markt) herkennen mij nu ook en maken leuk een praatje met je etc. Dat geeft je het gevoel minder een eenling te zijn in deze miljoenenstad!

De afgelopen weken zijn op werkgebied best hectisch geweest. Het vervelende nieuws is dat de Dutch Weeks (het project waarvoor ik hier in feite zit), is uitgesteld. De reden is dat de handelsmissie een ander karakter heeft gekregen (ja ja ambtenaren taal …) In other words, er zou een bepaald ministerial level visit komen, maar dat kan niet doorgaan. Dit heeft met zowel de Indiase overheid als de Nederlandse overheid te maken. Dit heeft dus tot gevolg dat de missie kleiner en kleiner werd, waardoor het voor grote Nederlandse bedrijven minder aantrekkelijk werd om zich aan te sluiten en hun naam hieraan te verbinden. De Dutch Weeks zouden rondom deze handelsmissie plaatsvinden en gesponsord worden door deze bedrijven. Dit valt nu dus weg. Bedrijven waren nog wel gewillig om te participeren, maar het Consulaat (en dit kan ik alleen maar beamen) was van mening dat als dit georganiseerd wordt, het groots moet zijn. Nu is dat niet mogelijk, waardoor uitstel de enige optie was.
Damn… Ik zit dus nog wel iedere dag braaf op kantoor, maar moet dus nu gaan kijken naar andere opdrachten die ik kan doen!! Helaas, dit is dus echt puur politiek haha! Opzich wel apart om dit ook een keer ervaren te hebben.

Privé is het ook enorm hectisch, op de positieve manier dan! Vrienden uit Nederland zijn langsgekomen, heb hier een hoop nieuwe vrienden gemaakt en ben de afgelopen weken enorm veel opstap geweest (want ja meer tijd.. ) en op reis geweest :) Leuke dingen dus!!
Twee superlieve vrienden uit Nederland hebben mij in augustus verblijd met hun bezoek. Uiteraard een fles Dissarono (op verzoek), drop en stroopwafels meegenomen.. Jammie!! Voor mij is het leuk om enerzijds weer lekker te kunnen praten gewoon over alledaagse dingen in Nijmegen bijvoorbeeld, in plaats van constant een expat-praatje op te moeten voeren (wat doe je hier, hoe lang blijf je hier in Mumbai ja die ja die ja..) en anderzijds om ze “mijn” Mumbai te laten zien. Dus de Gate Way of India, Leopold, Marine Drive, Colaba, Bandra area, het Consulaat, Indiaas eten en natuurlijk de kroeg. Wat het voor mij wel soms lastig maakt is dat je erna Nederland en iedereen gaat missen. Bekenden meeten is super, zolang het missen maar achterwege blijft!!!! Maar, ik ben ontzettend happy dat sommigen van jullie de moeite nemen en willen nemen om hierheen te komen hoor ;)!! Überhaupt alle contact dat ik met NL heb is super: fijn dat jullie mij iig nog niet vergeten zijn haha ;)

Naast al mijn lieve vrienden thuis, ontmoet ik hier ook weer genoeg leuke mensen. Een vriendin van mij hier is helaas terug gegaan naar Nederland, maar de laatste weekenden samen hebben wij goed benut om hier nog even flink te partyen samen. Tijdens deze parties ben ik een aantal expats tegen gekomen die bij mij in het appartementencomplex wonen, maar dus nog nooit was tegengekomen. Hoe moeilijk moet dat dus blijkbaar zijn haha.. Alsof God in de hemel mijn gebeden verhoord heeft, maar eentje is van Frans-Britse afkomst en kan ontzettend goed koken. Ik zit dus al enige zondagavond aan de canard à l’orange met een goede fles Bordeaux ernaast oeee.. Na al die curries hier kan ik zeggen dat ik dit wel enorm gemist heb!! Stiekem zijn de afgelopen weken best wel expat-achtig geweest als ik er zo over nadenk. De reis was echt back to basic, met lokaal busvervoer en chaipattis en chai voor ontbijt. De afgelopen weken bestonden dus uit canard, wijn, champagne, cocktails, uiteten, stiletto’s en het checken van de beste clubs van Mumbai. Mijn vriendin heeft mij gelukkig een beetje geïntroduceerd bij een aantal managers van deze clubs (altijd handig om op de lijst te staan voor de goede feestjes..), waardoor ik nu iedere week berichtjes binnen krijg van “what are u up to this weekend” haha.. Prima dus, mijn agenda komt wel vol!

Het enige is dat het soms een heel dubbel gevoel geeft. Je komt een club uit en er staan kinderen op straat te bedelen, je geeft 1500 INR uit aan een drankje terwijl je daar een heel gezin drie avonden mee te eten kunt geven hier. Voor even vind ik dit fabulous leven leuk, maar ik merk dat het me soms dwars zit. Vooral als ik merk dat veel Indiërs hier met geld er totaal niet om blijken te geven. Een van mijn Indiase vrienden hier vertelde me dat, totdat hij in een lokale trein zat van Varanassi naar Delhi (lokale treinen, sleeper class, betekent houten bankjes, bijna geen sanitaire voorzieningen en tientallen mensen op elkaar gepropt, vaak country people), hij in een bubbel leefde. Ik denk dat dit voor best wat Indiërs hier het geval is: ze hebben chauffeurs die hen van A naar B brengen, wonen in mooie penthouses in luxe flats, hebben koks, maids, nanny’s en zelfs mensen die hun hond uitlaten (waarom koop je dan in godsnaam een hond maar afijn..). Ze hebben denk ik weinig idee van de zorgen waar de doorsnee Indiër mee te dealen heeft.
Ik pretendeer totaal niet dat ik daar wel enige weet van heb, gelukkig niet. Maar op de een of andere manier probeer ik er niet onverschillig voor te worden! Denk dat het belangrijk is om niet jezelf kwijt te raken in zo’n expat-leven. Veel mensen hier ervaar ik soms als fake en gaan naast hun schoenen lopen.. Het is ook zo gemakkelijk: je bent een blonde jonge vrouw, iedereen vindt je leuk, wil je vriend zijn, wil met je praten, dansen, iets drinken. I know dit klinkt echt extreem arrogant zo op papier, maar zo is het hier soms wel! Ik heb echt enorm veel respect voor de mensen die hier al lange tijd zitten en gewoon zichzelf zijn. Zo is er een Nederlands stel waar ik de afgelopen tijd een paar keer mee geborreld heb. Hij werkt voor KLM en zij is vrijwilliger in een kindertehuis. Super relaxte mensen, doen gewoon lekker waar ze zelf zin in hebben!

Iets wat ik dus echt van deze reis mee neem als leerpunt is dat het belangrijk is om, waar je ook ter wereld bent als vrijwilliger/backpacker/expat, het belangrijk is om je evenwicht te bewaren. Je bent jong en je wilt wat, dus feestjes, netwerken allemaal prima. Zolang je maar oog hebt voor je omgeving! De situatie waar je in zit en voor de mensen die van je houden. BAM filosofische ik ;)!!
Ondanks dit inzicht wil ik jullie natuurlijk niet de leuke details van alle feestjes onthouden haha..

Eind augustus een knallende poolparty gehad op de rooftop van een hotel, georganiseerd door het Britse expat netwerk. Mijn eerste echte poolparty, dus ik had gelijk de enorme issue van “eh ja make-up en een pool party.. damn hoe gaan we dit doen”. Na een uur wikken en wegen kwam ik toch tot de gemakkelijke conclusie “boeiend” waardoor ik lekker au naturel (ja ja.. ) naar het zwembad ben gegaan. Oke ter compensatie wel mijn stiletto’s aangetrokken haha!
Verder heb ik hier een heuse beer-bar ontdekt, finally!! Het heet de “barking deer” jawel.. Ik had dus allemaal van die horens aan de muur verwacht bij binnenkomst, maar helaas dat ontbrak. Wat er echter ook ontbrak waren de heerlijke Belgische speciaalbieren: geen Choufkes voor Meik dus boeee.. Wel hebben ze een biertje, dat de Flying Pig Belgian Wit heet… Oke dit heb ik niet verzonnen! Het is een wit biertje dat gebrouwen moet zijn in de Belgische stijl. Persoonlijk denk ik dat menig Belg stijl achterover zou vallen van dit biertje (het doet totaal geen recht aan de Belgische bierbrouwers stijl) maar het smaakt wel beter dan het bier wat hier normaal te krijgen is, Kingfisher. Verder ga ik op de woensdagavond wel eens naar de hiphop/reggaeton (!!) avond in Trilogy: genieten!! Enkel mijn muziek, mensen echt daar om te dansen en een super goede vibe. Bijkomend voordeel is dat ik wel zoveel dans op zo’n avond, dat ik volledig nuchter naar huis ga haha.. Die Indiërs zijn ook best wel verbaasd over het feit dat blanke vrouwen kunnen bewegen heb ik het idee.. Maar gelukkig heb ik de danspartners voor het uitkiezen ;)

De Indiërs zelf feesten ondertussen ook vrolijk door merk ik. De afgelopen weken bestonden enkel uit national holidays, dry days (alcoholvrije dagen boee), trommels, dansen, processies en standbeelden of verbranden of in zee gooien. Alles draait natuurlijk om karma en het goede dat het kwade overwint. Hier worden dan meerdaagse festiviteiten omheen gebouwd, om mensen zoals ik uit hun slaap te houden haha. Maar opzich vind ik het niet eens zo heel erg: A ik slaap toch al (te) weinig zelf en B ik vind het super om te zien hoe vrolijk al die mensen die mensen zijn. Ze lopen rond in de mooiste sari’s en overal wordt er gegeten en muziek gemaakt. Veel van de muziek is ontzettend opzwepend en feestelijk (oke op de trommel en de pamfluit na, met non-stop hetzelfde melodietje). Eind oktober is het Diwali, wat voor de Hindoes gelijk staat aan nieuwjaar. De afgelopen paar dagen is de stad (en met name Bandra, de area waar ik woon) een absolute transformatie aan het ondergaan: overal worden honderden lichtjes geïnstalleerd, schitterend! Waan me bijna in Kerstsfeer haha: heb zelf al zitten denken om ook maar even een lichtsnoer in huis op te hangen, zodat ik dit jaar toch nog een soort van kerstgevoel heb. Met de Kerst ligt deze dame namelijk op het strand in Thailand, wat natuurlijk ook leuk is voor de verandering ;).

Het prettige van deze religieuze festivals is dat er dus vrije dagen zijn, en met een beetje geluk heb je donderdag en vrijdag vrij. Dit was vorige week de situatie, waardoor mijn huisgenootje en ik een tripje gemaakt hebben naar Araungabad, Ellora en Ajanta. Dit zijn steden die een kleine 250 kilometer buiten Mumbai liggen (tja India is nogal een groot land.. Mumbai is net zo groot als de provincie Utrecht). Met de nachtbus/sleeperbus (!!) zijn we daarheen gegaan. Echt letterlijk een bus met bedden haha.. Eerste keer in mijn leven dat ik zoiets gezien en gedaan heb. We hadden een hotel geboekt in Araungabad, vanwaar uit wij trips hebben gemaakt naar Ajanta en Ellora.
Woensdagavond vertrokken we rond uur of half 10 met de bus naar Araungabad. Een degelijke bus stopt (is een groot woord) bij een central busstop, vanwaar veel Mumbaikers de stad verlaten. Je moet van tevoren goed je bus nummer gecheckt hebben, want als je dat niet weet ben je de sjaak. De bus komt namelijk aangereden, de deuren worden opengegooid, en een klein Indiertje schreeuwt de bestemming naar alle wachtenden. Het is de bedoeling dat je dan in een, alweer optrekkende, bus springt (!) met je bagage. Juist, doen we even! De bedjes in bus zijn meer van de op elkaar gestapelde britsen, met zo’n vieze deken erop waarvan je niet wilt weten wat ermee gebeurd is: you love to travel yes or no, na ;)? Ik was gelukkig best moe dus heb een paar uur kunnen slapen, ondanks de kou van de airco. Donderdagochtend vroeg kwamen we aan in Araungabad, hup op naar het hotel. We hadden het liefst voor 5 sterren gekozen, maar helaas dat laat de portemonnee toch niet toe. Maar ach, we hoefden er enkel maar te slapen en dan heb je toch je ogen dicht, dus dan zie je geen vochtplekken op de muren en stof in de hoeken enzo haha..

Dezelfde dag zijn we nog naar Ellora gegaan, uiteraard met lokaal transport: de bus. Ook hier weer hilariteit, aangezien we op het busstation in Araungabad tot de ontdekking kwamen dat alles in het Hindi was geschreven, dus helaas nul bestemming of busnummer. Wij dus roepen “Ellora Ellora” en de locals wezen ons een al wegrijdende bus aan. Ik hup erachter aan sprinten, keer goed op het raampje meppen: “baiha, wij willen ook mee”. Fluitje van een cent!! Ellora an sich stelt geen fluit voor, maar iedereen gaat daarheen om de grotten te bekijken. In de rotsen zijn een x aantal eeuwen BC schitterende boeddhistische, hindoeïstische en jainistische grotten uitgehouwen met huizenhoge beelden van desbetreffende goden. Enorm indrukwekkend, je voelt je ineens heel nietig naast zo’n reuze Boeddha. Het was wel enorm warm , grot in grot uit, lopen in de volle zon. Dat maakt een mens dorstig. We hadden dus fijn vrij vanwege de national day (Ghandi’s verjaardag ja ja), maar dit was automatisch ook weer een dry day boee  geen koud biertje na afloop voor ons dus! ’s Avonds heerlijk gegeten in een restaurant, alwaar ik de Indiase versie van Tyrion Lannister tegenkwam. Deze hield de deur open bij het verlaten van het restaurant, maar ik schrok me dood: ik dacht dat er een hond lag of iets dergelijks, maar ineens begon iemand te praten!! Achteraf gezien best zielig voor zo iemand, dat je vanwege je dwerggroei dus gedoemd bent tot rot klusjes. Veel mensen met afwijkingen hier in dit land hebben het zwaar: er is zeer weinig sociaal vangnet buiten de familie om, en iemand met een afwijking wordt vaak als een last beschouwd. Veel van dit soort mensen komen op straat terecht om te bedelen. Waar ik vooral moeite mee heb, zijn de mensen die niet kunnen lopen, helemaal vergroeid zijn en zich dus vaak op handen en voeten over straat voortslepen. Het nadeel is dat telkens geld geven gewoon geen optie is.

Maar oké, de tweede dag zijn we met een chauffeur naar Ajanta gereden. Ook hier zijn we de beroemde boeddhistische grotten gaan bekijken, dit keer van binnen ook nog eens prachtig beschilderd een x aantal eeuwen geleden. Persoonlijk vond ik deze grotten het indrukwekkendst, A vanwege de prachtig bewaard gebleven fresco’s en B vanwege de schitterende omgeving waar je ook doorheen kon wandelen (compleet met waterval, en o wat wilde ik daar graag onder gaan staan haha). Dit keer hebben we ook heerlijk koude biertjes kunnen drinken na afloop, want het was geen dry day meer yeahh!! De laatste dag in Araungabad hebben we benut om nog de mini-variant van de Taj Mahal in Agra te bekijken, ook wel de Poor Men’s Taj genoemd: deze is een stuk kleiner is en is gemaakt van basalt in plaats van marmer. Verder zijn we heerlijk naar de beauty parlour gegaan voor een welverdiende manicure/pedicure (mijn nagels zijn nu felpaars ja ja..) en hebben we heerlijk gegeten. ’s Avonds weer de bus in terug naar Mumbai en dit keer heb ik geen oog dicht gedaan pff.. Al met al een supertrip met mijn super huisgenootje :D!!

Kortom, de afgelopen weken waren weer top, ondanks het uitstel van de Dutch Weeks. Afgelopen weekend nog een te gekke party gehad bij Indiërs thuis!! Mijn lieftallige collega moet helaas terug naar Nederland en gaf een afscheidsfeestje bij haar vriend thuis. Wauw, zo moeten feestjes in NL ook zijn: buiten was een ware discotheek gebouwd, eten en drank (wodka pour moi) in overvloed en we hebben als een malle lopen dansen op de meest fantastische Bollywood muziek. Het leukste was nog wel dat de hele gemeenschap erbij was, dus ik heb staan dansen met 6-jarigen de hele avond haha.. Zo schattig!!

Hier ga ik het voor nu bij laten. Over twee weken is het Diwali, dus ben aan het kijken om dan nog een paar dagen weg te gaan. Eind november vlieg ik overigens naar Thailand om daar nog wat rond te gaan reizen, dus jullie zullen mij voorlopig nog even moeten missen ;)

Liefs!!
Meik

Ps. Vooruit, voor de leuk ook nog een paar hilarische wetenswaardigheden. Wisten jullie dat:
- Ze hier ook kermis kennen? Alle apparaten die in de jaren 70 waarschijnlijk op de markt in Weert stonden , staan nu hier. Met gevaar voor eigen leven hoor!;
- Ik voor het eerst panipuri (soort van holle gefrituurde crisp met daarin een soort van soepje gemaakt van massala, chickpeas, chilli, potato en onion) gegeten heb vorige week? De bekendste straatsnack van Mumbai! Had uit angst voor een nieuwe voedselvergiftiging, dit soort grapjes even achterwege gelaten;
- Ik steeds meer losse woordjes Hindi leer, waardoor rickshawwalla’s tegen mij in het Hindi beginnen te praten en ik dan moet bekennen dat ik het toch niet zo goed kan als ik pretendeer haha;
- Stiletto’s hier een kort leven beschoren zijn? Of ik vernaggel ze op straat of ze sneuvelen in de club door er te hard op te dansen?
- Ik besloten heb dat er nog een triljoen andere plekken in India zijn waar ik heen moet, dus sowieso over een tijd terug ga!!;
- Chicken Abghani de meest lekkere curry is en deze te verkrijgen is bij het islamitische restaurant aan de overkant van mijn kantoor woehoe!!